روز اول مدرسه تقریبا به یاد همه بچه ها می ماند یا آنقدر خوشحال بوده اند که این تجربه جدید برایشان لذتبخش بوده یا آنقدر ناراحت که گریه و بهانه جویی شان به یادشان مانده. در کنار این اشک ها و لبخند ها، بچه هایی هم هستند که ترس از مدرسه و محیط جدید و یا ترس دوری از خانواده بخصوص مادر، کار را به جا های باریک هم کشانده است.
با همه توان و انرژی ای که دارید تلاش می کنید امکانات خوبی برای رفاه خانواده تان فراهم کنید، از خواسته های خود و همسرتان می گذرید تا به بچه ها سخت نگذرد و فقط آرزو دارید آنها در این شرایط تقریبا مناسب، خوب درس بخوانند و پیشرفت کنند...
اما بچه ها دل به درس خواندن نمی دهند و شما با بغضی تلخ و خستگی ای که به تنتان می ماند از خود می پرسید، چرا؟ فرزندتان می گوید دیگر دلش نمی خواهد به مدرسه برود و باز از خود می پرسید، چرا؟ آیا این بی علاقگی او تقصیر شماست؟ درس نخواندن و بی انگیزگی بچه ها درد مشترک بسیاری از والدین است. به عنوان نمونه داستان پویا را به نقل از پدرش بخوانید.
